photo:Γεφύρι  Πετρωτού Xenofwn79

Στα βορειοδυτικά του νομού Καρδίτσας, εκεί που ο θεσσαλικός κάμπος σταματά μπροστά τον τεράστιο όγκο των Αγράφων, θα βρεθείτε σε έναν τόπο βραχώδη, με χιονισμένες βουνοκορφές, δάση και γκρεμούς. Είστε στην Αργιθέα, μια περιοχή που μέχρι πρόσφατα δεν διέθετε καμία τουριστική υποδομή. Είναι, όμως, ιδανικός προορισμός για όσους αναζητούν την περιπέτεια και την απομόνωση στην καρδιά της αδάμαστης φύσης. Σήμερα, λίγοι, φιλόξενοι ξενώνες, θα σας υποδεχτούν με χαρά. Το οδικό δίκτυο δεν είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένο και πιθανόν να συναντήσετε μερικούς πολύ κακοτράχηλους δρόμους.

Ανατολική Αργιθέα:
Με αφετηρία το Μουζάκι, θα ακολουθήσετε τον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο χωριό Πευκόφυτο (650 μ.) και θα συνεχίσετε προς τον Άγιο Νικόλαο (1.550 μ.), σε ένα μέρος κατάφυτο από οξιές. Ο κατηφορικός δρόμος θα σας βγάλει στο μεγαλοχώρι Βλάσι (1.050 μ.), χτισμένο πάνω στην απότομη πλαγιά του βουνού Σχιζοκάραβο.

Κάνοντας μια μικρή παράκαμψη μπορείτε να περάσετε το ιστορικό χωριό Πετρίλο (2.152 μ.), το οποίο είναι χτισμένο στις πλαγιές του βουνού Βουτσικάκι. Στην πηγή ”Βρύσες” υπάρχει καταρράκτης ύψους 20 μέτρων. Από τη θέση ”Κούλια” βλέπει κανείς την ευρύτερη περιοχή.

Απέναντι, στην απόκρημνη πλαγιά του βουνού Κουκουρέλος, γαντζωμένο στα βράχια, θα δείτε το χωριό Κουμπουριανά (970 μ.). Η θέα από την κεντρική πλατεία του χωριού θα σας κόψει την ανάσα. Η Ιερά Μονή Κωστή βρίσκεται μεταξύ Κουμπουριανών και Στεφανιάδας και είναι αφιερωμένη στη Γέννηση της Θεοτόκου. Η χρονολογία ίδρυσης είναι άγνωστη. Ωστόσο στην επιγραφή αγιογράφησης αναφέρεται το έτος 1759 και στην κολυμπήθρα το έτος 1007.

Από το Πετρίλο, ένας ήπιος χωματόδρομος θα σας οδηγήσει στην ιστορική μονή Σπηλιάς. Μια σύντομη παράκαμψη, πριν φτάσετε στην λίμνη Στεφανιάδα, για να δείτε το πρόσφατα αναπαλαιωμένο νερόμυλο του Παληαντώνη και το χωριό Λεοντίτο, κρυμμένο στα έλατα. Το καφενεδάκι στην πλατεία του χωριού με το τεράστιο πλατάνι, αποτελεί ιδανικό μέρος για ξεμούδιασμα από το οδήγημα.

Η μονή Σπηλιάς χρονολογείται από τον 17ο αι. και είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.300 μ. Στο εσωτερικό ξεχωρίζουν οι δύο ναοί. Ο μικρότερος, σταυροειδούς ρυθμού με υπερυψωμένη στέγη, που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, είναι και ο παλαιότερος (υπολογίζεται στα 1604). Ο μεγάλος ναός -αυτός της Ζωοδόχου Πηγής- έχει κτισθεί το 1736 και είναι τρίκλιτη βασιλική με περίτεχνο ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο τέμπλο του 1779. Στα θεμέλια του μοναστηριού βρίσκεται η ιερή σπηλιά όπου σύμφωνα με την παράδοση οι κτήτορες του μοναστηριού βρήκαν, μετά από αποκάλυψη της Παναγίας, τη θαυματουργή εικόνα. Εδώ έκανε συχνά τα πολεμικά του συμβούλια ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Αποτελεί σημείο αναφοράς για τον αγώνα του 1821, καθώς σε αυτό είχε την έδρα της η Επαναστατική Κυβέρνηση το 1876. Η περιοχή γύρω από το μοναστήρι έχει θεωρηθεί τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.

Η λίμνη Στεφανιάδα δημιουργήθηκε από μεγάλη κατολίσθηση που έγινε τον χειμώνα του 1963. Έχει επιφάνεια 175 στρέμματα και βάθος 120 μέτρα. Εδώ ο δρόμος γίνεται πιο δύσβατος. Θα σας οδηγήσει στην κοίτη του Αχελώου, σε ένα μέρος όπου θα είστε εσείς, ο ποταμός και η φύση.

Δυτική Αργιθέα:
Με αφετηρία το Μουζάκι παίρνετε τον δρόμο που, μετά από πολλές στροφές, σας οδηγεί στο χωριό Δρακότρυπα. Εδώ, κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας λειτουργούσαν μικρές βιοτεχνίες κατασκευής σπαθιών. Στην Δρακότρυπα μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστορική μονή της Αγίας Τριάδας.

Η Αργιθέα (950 μ.) είναι το επόμενο χωριό που θα συναντήσετε και μετά ακολουθούν πολλά μικρά χωριουδάκια, με ελάχιστους κατοίκους, μέχρι να φτάσετε στο Μεσοβούνι. Είναι ένα από τα παλιότερα χωριά της Αργιθέας. Εκεί θα βρείτε την ιστορική μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το επόμενο χωριό, το Ανθηρό, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της περιοχής.

Αν αποφασίσετε να συνεχίσετε την περιήγησή σας θα κατευθυνθείτε προς την κοίτη του Αχελώου. Στην διαδρομή θα περάσετε από τις σήραγγες που εξυπηρετούν τα έργα εκτροπής του Αχελώου. Στο βάθος της χαράδρας του Λιασκοβίτικου ρέματος, θα δείτε το περίφημο πέτρινο γεφύρι του Πετρωτού (14ος αι.). Ψηλότερα, πάνω σε αντέρεισμα της χαράδρας, κρέμεται το χωριό Πετρωτό, όπου κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους υπήρχαν οι πόλεις Αλόπη και Εθοπία. Πιο χαμηλά, κοντά στο χωριό Πηγή, υπήρχε το πέτρινο γεφύρι του Κοράκου. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα γεφύρια των Βαλκανίων, αλλά ανατινάχτηκε κατά την διάρκεια του εμφυλίου.

Όπως προαναφέραμε παρότι τα μεγαλύτερα τμήματα του οδικού δικτύου είναι ασφαλτοστρωμένα, οι στενοί δρόμοι, η απότομη κλίση και οι πιθανές κατολισθήσεις, απαιτούν μεγάλη προσοχή. Η περιοχή δεν ενδείκνυται για χειμερινή εκδρομή. Ιδανικά μπορείτε να την επισκεφτείτε άνοιξη, ή, καλοκαίρι που οι ντόπιοι επιστρέφουν στα σπίτια τους και τα χωριά ζωντανεύουν.

Η Λουτροπηγή βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού Καρδίτσας, κοντά στη λίμνη Σμοκόβου, σε υψόμετρο 743 μ. Μέχρι το 1927 ονομαζόταν Σμόκοβο. Πρόκειται για ένα χωριό με μεγάλη φυσική ομορφιά, μακρόχρονη ιστορία και πλούσια παράδοση. Γύρω από το χωριό καταπράσινες χαράδρες και απέραντες εκτάσεις από βελανιδιές, πουρνάρια, πλατάνια και κέδρα δημιουργούν ένα υπέροχο σκηνικό.

Πάνω από το δρόμο που διασχίζει το χωριό βρίσκεται η λιθόκτιστη με πελεκημένη πέτρα "Βρύση της Καμάρας" που χρονολογείται στα 1820.

Στην άκρη του χωριού ξεκινάει ένας χωματόδρομος 2,5 χλμ περίπου, που οδηγεί στην κορυφή του Προφήτη Ηλία. Στο τέλος του χωματόδρομου ξεκινάει ένα μονοπάτι το οποίο μετά από 500 μ. θα σας οδηγήσει στη θέση Κάστρο με την υπέροχη θέα. Μπροστά σας απλώνεται η λίμνη Σμοκόβου και όλος ο Θεσσαλικός κάμπος. Στο βάθος, πίσω από τον Κατάχλωρο, υψώνεται ο χιονισμένος Όλυμπος και δεξιά ο Κίσσαβος.

Κοντά στο εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, υπάρχει μεγάλος αρχαίος τειχισμένος οικισμός. Πιθανολογείται ότι ο οικισμός αυτός ήκμασε κατά την κλασική και ελληνιστική περίοδο, ενώ εικάζεται πως εδώ βρισκόταν η πρωτεύουσα των Δολόπων, η Μενελαΐδα.

Στο χωριό, στον κεντρικό δρόμο, θα βρείτε καφενεία και ταβέρνες για να ξαποστάσετε.

Τα Ιαματικά λουτρά Σμοκόβου, βρίσκονται σε υψόμετρο 450 μ., σε μια καταπράσινη κοιλάδα από βελανιδιές και σκιερά πλατύφυλλα πλατάνια. Πρόκειται για μια πολύ καλά οργανωμένη λουτρόπολη, όπου η ομορφιά της φύσης σε συνδυασμό με τις θεραπευτικές ιδιότητες των υδάτων, πέρα από την ίαση, προσφέρουν ανάπαυση και πνευματική ευεξία.

Η επίσημη λουτρική περίοδος διαρκεί από την 1η Ιουνίου έως τα μέσα Οκτωβρίου, Το διάστημα 20 Ιουλίου έως 20 Σεπτεμβρίου, η επισκεψιμότητα φτάνει σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Δίπλα στο υδροθεραπευτήριο λειτουργούν ξενοδοχεία για όλα τα βαλάντια, ξενώνες, αλλά και πολλά καταστήματα και ταβέρνες.

photo: Giorgos Rodinos

Η κωμόπολη Σοφάδες απέχει 15 χλμ. από την Καρδίτσα και βρίσκεται στα ανατολικά του νομού. Την πόλη την διασχίζει ο ποταμός Σοφαδίτης, παραπόταμος του Πηνειού. Οι Σοφάδες εκτός από συγκοινωνιακό αποτελούν και εμπορικό σταυροδρόμι, εφόσον από εκεί περνούν οι μεγαλύτερες ποσότητες βαμβακιού της Ελλάδας.

Το όνομα της πόλης θεωρείται ότι προέρχεται από τους "σοφάδες" δηλαδή μικρά τσιμεντένια καναπεδάκια που κατασκεύαζαν οι κάτοικοι για να ξεκουράζονται κυρίως το καλοκαίρι.

Η πόλη σχεδόν εξαφανίστηκε κατά τον καταστροφικό σεισμό που έπληξε την περιοχή το 1954 και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να την ξαναχτίσουν από την αρχή.

Τμήμα του δήμου Σοφάδων έχει χαρακτηριστεί ως Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά, λόγω της πολυπληθούς παρουσίας του κιρκινεζιού. Το κιρκινέζι είναι ένα παγκοσμίως απειλούμενο και προστατευόμενο είδος μικρού γερακιού.

Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν πολλοί αρχαιολογικοί χώροι που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον:

Το αρχαίο ιερό της Ιτωνίας Αθηνάς, κοντά στη Φίλια, που ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 1960-1970 με άφθονα πλουσιότατα ευρήματα. Το ιερό ιδρύθηκε στα μυκηναϊκά χρόνια (1580-1100 πΧ) και ήκμασε στα υστερογεωμετρικά χρόνια. Τα ευρήματα βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο του Βόλου.

Διάσπαρτοι στον κάμπο νεολιθικοί οικισμοί, χαμηλοί γήλοφοι γνωστοί ως “μαγούλες”. Κάθε “μαγούλα” αποτελούσε οικισμό αποτελούμενο από 40-50 κατοικίες ή καλύβες. Στους Σοφάδες έχουν εντοπιστεί περί τις 26 “μαγούλες” στις οποίες βρέθηκαν κεραμικά ευρήματα, πήλινα και οστέινα εργαλεία, εργαλεία από οψιανό, ειδώλια, σφραγίδες κ.α. Τα ευρήματα βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο του Βόλου.

Ο νεολιθικός οικισμός στην ευρύτερη περιοχή του Αγ. Βησσάριου.

Η ανακαινισμένη, το 1953, γέφυρα του Μοσχολουρίου στον ποταμό Ονώχονο, που είναι πιθανό να κατασκευάστηκε επί Σαρακηνών τον 10 μ.Χ. αι.

Επίσης, υπάρχουν πολλά θρησκευτικά μνημεία που αξίζουν την προσοχή σας: Η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, στο Δασοχώρι, η οποία χρονολογείται από το 1730.

Η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Μελλισοχώρι, η οποία χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Οι αγιογραφίες του ναού παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ο τρίκλιτος ναός του Προφήτη Ηλία στη Φίλια. Διαθέτει ξυλόγλυπτο τέμπλο και δεσποτικό θρόνο και ξυλόγλυπτο, ζωγραφιστό άμβωνα που χρονολογούνται από το 1852.

Πολλοί την θεωρούν την βασίλισσα των Αγράφων. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 900 μ., στο νοτιοανατολικό άκρο του νομού Καρδίτσας, κοντά στα σύνορα με τον νομό Ευρυτανίας.

Η Ρεντίνα είναι ένας παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός, ο οποίος, παρά την τουριστική του ανάπτυξη, έχει διατηρήσει αναλλοίωτο τον πολιτιστικό του χαρακτήρα. Τα σπίτια του χωριού, χτισμένα ανάμεσα σε πλατάνια και βελανιδιές, διατηρούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική.

Η συμβολή του χωριού στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας υπήρξε πολύ ουσιαστική, αφού έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821 και κατά τη διάρκεια της κατοχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της Εθνικής Αντίστασης. Στο ισόγειο του δημοτικού σχολείου της Ρεντίνας στεγάζεται το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης. Τα εκθέματά του αποτελούνται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, βιβλία, έντυπα, διακηρύξεις και εικόνες από τόπους μαχών και εκτελέσεων.

Μην αμελήσετε να επισκεφτείτε τον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού και χτίστηκε το 1662, ενώ οι τοιχογραφίες του χρονολογούνται από το 1719. Εντυπωσιακό και περίτεχνο είναι το τέμπλο, όπως και η Αγία τράπεζα και ο δεσποτικός θρόνος, που έχουν κατασκευασθεί με το μοναδικής τεχνοτροπίας σκαλιστό ξύλο από καρυδιά, χωρίς καμιά αλλοίωση του φυσικού χρώματος. Ο ναός διαθέτει δύο παρεκκλήσια, του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Σεραφείμ.

Στο Μουσείο Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής τέχνης που στεγάζεται στο παρεκκλήσι του Αγίου Σεραφείμ, στον Άγιο Γεώργιο θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε εκκλησιαστικά κειμήλια, παμπάλαιες εικόνες, ιερά λειτουργικά σκεύη κ. ά.

Προστάτης του χωριού είναι ο Άγιος Βασίλειος Αγκύρας και προς τιμήν του κάθε χρόνο στις 22 Μαρτίου γίνεται πανηγύρι. Επίσης, το Πάσχα, κάθε χρόνο, γίνεται πανηγύρι όπου αναβιώνει το τοπικό έθιμο "Μπαϊράκια".

Ο Άγιος Αθανάσιος είναι ένα όμορφο αναπτυσσόμενο χωριό, χτισμένο σε υψόμετρο 800 μ., στην ανατολική όχθη της λίμνης Πλαστήρα. Η «Κοιμωμένη» των Αγράφων και οι άλλες βουνοκορφές της Πίνδου που βρίσκονται στην απέναντι πλευρά, προσφέρουν ένα μαγευτικό θέαμα, ιδίως κατά την δύση του ηλίου.

Σε απόσταση 5 χλμ. από τον Άγιο Αθανάσιο, κοντά στο χωριό Καταφύγι, βρίσκεται η Ιερά Μονή Πέτρας (1550 μ.Χ.).

Στον Άγιο Αθανάσιο θα βρείτε ταβέρνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία και τουριστική υποδομή σύγχρονων προδιαγραφών.

Το χωριό Λαμπερό, βρίσκεται κι αυτό πολύ κοντά στη λίμνη Πλαστήρα. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 745μ. και διαθέτει εκπληκτική θέα.

Σε κοντινή απόσταση από το χωριό βρίσκεται η γνωστή στην περιοχή πλαζ Λαμπερού, η μία εκ των δύο πλαζ της λίμνης. Εκεί μπορείτε να κολυμπήσετε και να απολαύσετε τα τοπικά φαγητά, απολαμβάνοντας συγχρόνως την πανοραμική θέα της λίμνης Πλαστήρα και της οροσειράς των Αγράφων.

Η Πεζούλα, το χωριό με την μεγάλη προσφορά στην Εθνική Αντίσταση, είναι χτισμένη σε υψόμετρο 900 μ., κρυμμένη μέσα σε πυκνά δέντρα. Βρίσκεται 42 χλμ. νοτιοδυτικά της Καρδίτσας, πολύ κοντά στη λίμνη Πλαστήρα, στο πιο αναπτυγμένο τουριστικά κομμάτι της λίμνης. Είναι κτισμένη στις όχθες του Μεγάλου Ποταμού, μέσα σε καστανιές, έλατα και βελανιδιές. Κοντά στο ποτάμι υπάρχει ένας γραφικότατος νερόμυλος, ενώ μέσα στο δάσος ένα υπαίθριο πέτρινο θεατράκι. Τα σπίτια του οικισμού είναι κτισμένα κατά μήκος και των δύο πλευρών της ρεματιάς που διασχίζει το χωριό.

Η θέα από το χωριό προς τις κορυφές Βουτσικάκι και Μουτσιάρα είναι εκπληκτική. Είναι γενέτειρα του Αγίου Σεραφείμ και η εκκλησία της, χτισμένη στο σημείο που βρισκόταν το πατρικό του σπίτι, είναι αφιερωμένη σ’ εκείνον.

Το χωριό Καλύβια Πεζούλας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την λίμνη. Πριν κατασκευαστεί η λίμνη, οι κάτοικοι δούλευαν στα χωράφια της Νεβρόπολης, και σε αυτή την περιοχή διατηρούσαν τα καλύβια τους, μονόχωρες πρόχειρες κατασκευές από καλάμια και λάσπη, όπου φύλαγαν τα εργαλεία και τα αγροτικά προϊόντα τους. Έτσι ονομάστηκε η περιοχή.

Τα Καλύβια Πεζούλας είναι ίσως ο πιο δημοφιλής προορισμός για όσους θέλουν να επισκεφτούν την λίμνη Πλαστήρα. Έχουν αναπτυχθεί τουριστικά και διαθέτουν πολλές καφετέριες, ταβέρνες, ξενώνες και πολυτελή ξενοδοχεία και μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα. Εδώ θα βρείτε και τη μια από τις δύο πλαζ της λίμνης, αν επιθυμήσετε να κολυμπήσετε. Εδώ θα βρείτε, επίσης πολλές αθλητικές δραστηριότητες, όπως κανό, υδροποδήλατο, τοξοβολία, ποδήλατο βουνού, κ.α.

Η Νεράιδα, είναι κι αυτή κρυμμένη μέσα σε ένα πολύ πυκνό ελατοδάσος, σε υψόμετρο 1.120 μ., κι έχει πανέμορφη θέα προς τη λίμνη και προς τον θεσσαλικό κάμπο. Όταν δε η ατμόσφαιρα είναι καθαρή το μάτι μπορεί να φτάσει μέχρι την κορυφή του Ολύμπου. Το χωριό ήταν προπολεμικό θέρετρο, όμως κάηκε από τους Γερμανούς το 1943 και χτίστηκε από την αρχή. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εδώ είχε το αρχηγείο του το ΕΛΛΑΣ.

Αποτελεί ιδανικό ορμητήριο για περιπάτους και εκτός δρόμου διαδρομές μέσα στα έλατα, για το ορειβατικό Καταφύγιο των Αγράφων και για το χιονοδρομικό κέντρο. Μια από τις πιο δημοφιλείς περιπατητικές διαδρομές, για να απολαύσετε το δάσος και τα έλατα, είναι αυτή που φτάνει μέχρι τη βρύση του Αλεξανδρή. Επίσης, μην αμελήσετε να επισκεφτείτε τον ναό της Γεννήσεως της Θεοτόκου (16ος αι.), που βρίσκετε σε απόσταση 3 χλμ. από το χωριό.

Από τη Νεράιδα, μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε την Μονή Παναγίας Πελεκητής, λίγο έξω από το χωριό Καρίτσα. Επίσης ένας όμορφος δασικός δρόμος, που ξεκινάει μέσα από τη Νεράιδα, μας οδηγεί μετά από 5 περίπου χιλιόμετρα στο Νεοχώρι.

Πολλοί πιστεύουν πως το Νεοχώρι προσφέρει την καλύτερη θέα στη λίμνη Πλαστήρα. Γι’ αυτό άλλωστε έχει αναπτυχθεί τουριστικά και προσφέρει πολλές επιλογές στον επισκέπτη. Πρόκειται για ένα όμορφο και γραφικό κεφαλοχώρι με σπουδαία ιστορία, καθώς κατά το παρελθόν γνώρισε περιόδους μεγάλης ακμής και υπήρξε η πρωτεύουσα των Αγράφων. Εδώ αξίζει να επισκεφτείτε την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, το εσωτερικό της οποίας κοσμείται με τοιχογραφίες του 16ου και 17ου αιώνα.

Στο παλιό πέτρινο δημοτικό σχολείο λειτουργεί το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Νεοχωρίου. Προωθεί την επιστημονική έρευνα του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής και σκοπεύει στην ευαισθητοποίηση του κόσμου γύρω από την αειφόρο και βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη της λίμνης Πλαστήρα.

Στο Νεοχώρι θα βρείτε πολλά ξενοδοχεία, παραδοσιακά αλλά και σύγχρονα. Εξαιρετικές είναι, όμως, και οι ταβέρνες του, όπου θα απολαύσετε τις παραδοσιακές τοπικές σπεσιαλιτέ με την εκπληκτική θέα που προσφέρουν.

Σε απόσταση 1.5 χλμ. βόρεια από το Νεοχώρι, σε μια έκταση 10 στρεμμάτων, λειτουργεί Βοτανικός Κήπος. Σκοπός της λειτουργίας του είναι η συγκέντρωση και αποθεματοποίηση των ειδών της χλωρίδας της ευρύτερης περιοχής. Επίσης λειτουργεί ως εργαστήριο υπαίθρου, με σκοπό την ενημέρωση και την εκπαίδευση των επισκεπτών του.

Όσο βρίσκεστε στην περιοχή, μπορείτε να επισκεφτείτε και το όμορφο και αυθεντικό χωριό Φυλακτή.

photo: Xenofwn79

Το Μορφοβούνι, χτισμένο σε υψόμετρο 800 μ., είναι η πατρίδα του Στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα, του επονομαζόμενου και «Μαύρου Καβαλάρη». Είναι επίσης η γενέτειρα του ζωγράφου Δημήτρη Γιολδάση, αλλά και του συγγραφέα Αντώνη Σαμαράκη. Το Μορφοβούνι είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της ορεινής Καρδίτσας. Δεν έχει θέα στη λίμνη Πλαστήρα, αλλά στο απέραντο θεσσαλικό κάμπο. Το χωριό καταστράφηκε από τους Τούρκους, κάηκε από τους Ιταλούς το 1943 και βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς.

Κατά την επίσκεψή σας στο χωριό, μπορείτε να μάθετε περισσότερα για την ζωή και το έργο του Νικολάου Πλαστήρα, πηγαίνοντας στο Κέντρο Ιστορικών Μελετών «Ν. Πλαστήρας». Επίσης, αξίζει να επισκεφθείτε το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας που βρίσκεται 2χλμ. βορειοανατολικά του χωριού. Σύμφωνα με την επιγραφή που υπάρχει, το μοναστήρι χτίστηκε το 1858 μ.Χ., ενώ σύμφωνα με την τοπική παράδοση χτίστηκε στη θέση μιας εκκλησίας του 14ο αιώνα. Σήμερα, σώζονται μόνο το Καθολικό και το μεγαλύτερο μέρος του Περιβόλου αφού το 1943 κάηκε από τους Ιταλούς. Το μοναστήρι αποτελεί ένα σημαντικό θρησκευτικό μνημείο με αξιόλογα αρχιτεκτονικά στοιχεία και λιθανάγλυφα. Μετά την περιήγηση σας, κατευθυνθείτε στην πολύ γραφική πλακόστρωτη πλατεία του χωριού, για να χαλαρώσετε, να πιείτε τον καφέ ή το τσιπουράκι σας, ή να απολαύσετε τα τοπικά φαγητά στις ψησταριές που θα σας μαγνητίσουν με τις μυρωδιές τους.

Ο Μεσενικόλας είναι ένα γραφικό κεφαλοχώρι, χτισμένο στα 700 μ., το οποίο έχει συνδέσει το όνομά του με το καλό κρασί, καθώς οι κάτοικοί του ασχολούνται με την αμπελουργία από τον 18ο αι.

Είναι ένα όμορφο χωριό χτισμένο ανάμεσα σε βελανιδιές, με εκπληκτική θέα. Τα καλντερίμια του σε οδηγούν στις γραφικές γειτονιές του χωριού, ενώ στην πλακόστρωτη κεντρική πλατεία με τα τεράστια πλατάνια είναι γεμάτη με καφενεία και ψησταριές. Δίπλα στην πλατεία θα δείτε την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η εκκλησία είναι από τις μεγαλύτερες της περιοχής του νομού Καρδίτσας, κτισμένη ολόκληρη με ντόπια πέτρα την περίοδο 1903-1905.

Κάθε χρόνο από 13-15 Αυγούστου, διοργανώνεται στο χωριό η Γιορτή Κρασιού, πόλος έλξης για πολλούς επισκέπτες. Το σκούρο κόκκινο κρασί «Μαύρο Μεσενικόλα», το οποίο έχει χαρακτηριστεί Ο.Π.Α.Π. (Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας), είναι το πιο φημισμένο της περιοχής. Γι αυτό φεύγοντας μην ξεχάσετε να κάνετε τις προμήθειές σας από το τοπικό οινοποιείο.

Μην αμελήσετε να επισκεφτείτε την Μονή Κορώνης, που βρίσκεται δίπλα στο χωριό. Χτίστηκε σε υψόμετρο 800 μ., από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Κομνηνό Β’, στις αρχές του 12ου αιώνα, όταν βρέθηκε εκεί με θαυμαστό τρόπο η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Κορώνης. Μοιάζει με κάστρο έτσι όπως στέκει επιβλητική και ογκώδης.

Η Μονή αποτελείται από το καθολικό και από δύο πτέρυγες κελιών. Το καθολικό (κτίσμα του 16ου αιώνα ) είναι αθωνίτικου τύπου, τετρακιόνιος με νάρθηκα στη δυτική πλευρά και παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Αγ.Ιωάννη τον Πρόδρομο. Οι τοιχογραφίες του Καθολικού είναι της κρητικής σχολής και χρονολογούνται από το 1587, ενώ εκείνες του παρεκκλησίου από το 1735. Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, στη μονή λειτούργησε κρυφό σχολειό. Η μονή υπέστη, και αυτή, βανδαλισμούς από τους Γερμανούς.

Στα μέσα του 16ου αι. πήγε εκεί για να μονάσει ο Άγιος Σεραφείμ, ο οποίος υπέστη φρικτά βασανιστήρια από τους Τούρκους. Στην Μονή φυλάσσεται η Κάρα του Αγίου.

Οι μοναχοί έχουν δημιουργήσει ένα χώρο αναψυχής εξωτερικά της μονής, όπου λειτουργεί και ένας υποτυπώδης ζωολογικός κήπος, ο οποίος φιλοξενεί κυρίως πτηνά.

Ξεχωριστή εμπειρία είναι η αναπαράσταση της Αποκαθήλωσης που γίνεται από τους μοναχούς την Μεγάλη Παρασκευή, όπου η κατάνυξη του κόσμου, το τοπίο και η λιτότητα της προσέγγισης του Θείου δράματος μένει χαραγμένη στην ψυχή.

Το όνομα «Δρυάδες», οι νύμφες που κατά την Ελληνική Μυθολογία οι οποίες διάλεγαν το ωραιότερο σημείο του δάσους για να στήσουν το χορό τους, αντιπροσωπεύει απόλυτα την μεγαλοπρέπεια του τοπίου και την φυσική ομορφιά της περιοχής.

Το Δασικό χωριό «Δρυάδες» βρίσκεται 37 χλμ. νοτιοανατολικά της Καρδίτσας, σε υψόμετρο 950 μ., στη θέση Σταυρός – Παλαιοχώρι. Η διαδρομή των 37χλμ. είναι ιδιαίτερα όμορφη με τις εναλλαγές του ορεινών και πεδινών τοπίων. Η θέση του Δασικού χωριού είναι τέτοια που μπορεί εύκολα να γίνει ορμητήριο για την επίσκεψη στα αξιοθέατα του νομού Καρδίτσας.

Κατασκευάστηκε από το Υπ. Γεωργίας και το Δασαρχείο Καρδίτσας κατά τα έτη 1999-2001 περιλαμβάνει είκοσι ξύλινα σπιτάκια των δυο δωματίων με ογδόντα κρεβάτια, εστιατόριο - αίθουσα εκδηλώσεων, αθλητικούς χώρους (γήπεδο μπάσκετ & βόλεΐ) και τρεις χώρους στάθμευσης. Ο χώρος είναι περιφραγμένος με ξύλινο φράχτη και καταλαμβάνει έκταση 25 στρεμμάτων. Η κίνηση των επισκεπτών μέσα στο χωριό γίνεται μόνο πεζή, σε ελικοειδή, πλακόστρωτα δρομάκια.

Στα μισά της διαδρομής από την Καρδίτσα στο Μουζάκι, θα συναντήσετε το Φρούριο Φαναρίου, που δεσπόζει μεγαλόπρεπο και καλοδιατηρημένο στην άκρη της οροσειράς των Αγράφων. Το βυζαντινό κάστρο του Φαναρίου είναι το μοναδικό κάστρο που σώζεται στην Θεσσαλία και είναι χτισμένο πάνω στο λόφο που τα παλιότερα χρόνια ήλεγχε το πέρασμα από την Ήπειρο στη Θεσσαλία. Χτίστηκε, πιθανότατα, κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο, στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα.

Πρόκειται για μικρό οχυρό, εκτάσεως 2,6 στρεμμάτων, που ενισχύεται από έξι προεξέχοντες πύργους. Η περίμετρος του φρουρίου είναι 230μ. και στα τείχη του υψώνονται πέντε πύργοι. Το ύψος των τειχών του φτάνει τα 10μ. και το πλάτος τους τα 2μ. Το κάστρο διέθετε δύο εισόδους, μία στη νότια που είναι η κύρια και μία βοηθητική στη βόρεια πλευρά. Στο εσωτερικό του υπάρχουν ερείπια δύο δεξαμενών, καμαροσκέπαστης πυριτιδαποθήκης, ενός τζαμιού που πατάει επάνω σε παλιότερο κτίριο με λουτρό, καθώς και δίχωρου κτιρίου μπροστά στην είσοδο για τις ανάγκες της φρουράς.

Το κάστρο χρησιμοποιήθηκε κατά την εποχή της τουρκοκρατίας από τους Τούρκους ως στρατώνας και το ίδιο συνέβη και από τον ελληνικό στρατό μετά την απελευθέρωση.

Στο χωριό Φανάρι αξίζει τον κόπο επίσης να επισκεφθείτε τα ερείπια τείχους από την οχύρωση της αρχαίας Ιθώμης καθώς και το δημοτικό σχολείο που χτίστηκε το 1930 στη θέση της Επισκοπής που είχε καεί, με δαπάνες και προσωπική εργασία των κατοίκων. Το Φανάρι ξεχωρίζει για την γραφικότητά του. Τα σπίτια του, ένα μείγμα ντόπιας και ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής δημιουργούν ένα υπέροχο σκηνικό.

Το Μουζάκι, χτισμένο στα ριζά του όρους Ιτάμου και δίπλα στο χείμαρρο Πάμισο, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Το παραδοσιακό χρώμα που είχε παλαιότερα καταστράφηκε μετά την πυρπόληση του χωριού από τους Ιταλούς, στις 8 Ιουνίου 1943. Τα σπίτια του είναι νεόχτιστα, όμως η ομορφιά του τοπίου δεν μπορεί να παρά να μας γοητεύσει.

Όσο βρίσκεστε στο Μουζάκι, επισκεφτείτε το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, το οποίο έχει σαν σκοπό την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των ντόπιων και των επισκεπτών για το πλούσιο οικοσύστημα της περιοχής. Διοργανώνει σεμινάρια και διαθέτει χώρους εστίασης και διαμονής.

Στην Λαζαρίνα μπορείτε να επισκεφτείτε το ιπποφορβείο, το οποίο εκτρέφει άλογα για τον ιππόδρομο. Φιλοξενεί περίπου 70 άλογα. Στον ίδιο χώρο λειτουργεί και μονάδα παραγωγής μανιταριών.

Κοντά στο Μουζάκι, το χωριό Δρακότρυπα είναι χωμένο στο πράσινο και τα άφθονα νερά, σε υψόμετρο 650 μ. Περιβάλλεται από ελατόδασος, ενώ υπάρχουν και πηγές με ιαματικά νερά και φυσικά το σπήλαιο "Δρακότρυπα" στο οποίο οφείλεται και το όνομα του χωριού. Οι κλιματολογικές συνθήκες του χωριού το καθιστούν ιδανικό για καλοκαιρινές και χειμερινές διακοπές. Τα πολλά νερά και το ήπιο κλίμα ευνοούν την ανάπτυξη μεγάλης ποικιλίας τοπικών προϊόντων. Στο δάσος που περιβάλλει το χωριό, βρίσκουν καταφύγιο άγρια ζώα, πράγμα που αποδεικνύει πόσο σημαντικός βιότοπος είναι η περιοχή.

Νοτιοδυτικά της Δρακότρυπας και σε υψόμετρο 800 μ., βρίσκεται χτισμένη η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος, ένα από τα σημαντικότερα μνημεία των Αγράφων. Αρχικά το μοναστήρι ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Προκόπιο, καταστράφηκε όμως από πυρκαγιά. Στην θέση του χτίστηκε, το 1758, η σημερινή μονή. Το καθολικό είναι ένας όμορφος ναός αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα, αθωνικού τύπου, με νάρθηκα στη δυτική πλευρά. Το υπερυψωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο φέρει τη χρονολογία 1744. Η μονή υπήρξε καταφύγιο για πολλούς αγωνιστές του 1821, όπως του Γεωργίου Καραϊσκάκη.

Η γενέτειρα του Γεωργίου Καραϊσκάκη, το χωριό Μαυρομμάτι, είναι ένα όμορφο πεδινό χωριό, με παλαιά πετρόχτιστα ή καινούργια παραδοσιακά χτισμένα σπίτια. Στην πλατεία του χωριού δεσπόζει ο ανδριάντας του ήρωα της Επανάστασης, ενώ κάθε χρόνο στις 23 Απριλίου, ανήμερα του θανάτου του, οι κάτοικοι τιμούν την μνήμη του με λαμπρές εκδηλώσεις. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, γεννήθηκε σε μια σπηλιά λίγο έξω από το χωριό, το 1782. Η μητέρα του, μετά τον θάνατο του πατέρα του, βρήκε καταφύγιο στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στην περιοχή και ζούσε εκεί σαν καλόγρια. Η σπηλιά, η οποία είναι επισκέψιμη, βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι. Στο μουσείο Γεωργίου Καραϊσκάκη, στο Μαυρομμάτι, εκτίθενται σπάνια εκθέματά μεταξύ αυτών και προσωπικά αντικείμενα του ήρωα.